Het (zuidelijk) gebied heeft door de eeuwen voortdurend transformaties heeft ondergaan. Zo kent het een geschiedenis van hoven in de 14e en 15e eeuw, gasthuizen in de 16e t/m 19e eeuw en is daarna in gebruik genomen door de UvA en stad. Ook werd er voortgeborduurd op blijvende thema’s. Het complex is organisch gegroeid en blijft zich tot op de dag van vandaag ontwikkelen, aanpassen aan de eisen van de tijd. Dit in tegenstelling tot het grachtengebied, dat sinds de oprichting juist nauwelijks veranderd is. Deze voortdurende transformatie is een interessante, overkoepelende constante in de geschiedenis en vormt een van de basiskenmerken van dit gebied.
Daarnaast zijn er monumentale kernwaarden als blijvende thema’s toe te kennen aan het Universiteitskwartier. Deze kunnen samengevat worden als ‘Poorten, hoven, stegen’. Hiermee wordt de unieke structuur van het oorspronkelijke, middeleeuwse gebied getypeerd, waarbij een duidelijke begrenzing gepaard gaat met een interne circulatie en binnenhoven. Deze structuur is bepalend geweest voor de contemplatieve sfeer die hier vanaf het allereerste begin, tot de dag van vandaag, nagestreefd wordt.
Bekijk de cultuurhistorische context in hoofdstuk 4 (pag 32-47)