De Universiteit van Amsterdam (UvA) brengt de huisvesting van onderwijs en onderzoek terug van zo’n 85 panden naar vier campussen in de stad.
Deze huisvesting, op vele afzonderlijke locaties, zorgt voor versnippering. Bovendien verkeren sommige panden in slechte staat, zijn ze niet geschikt voor hedendaags onderwijs en onderzoek, lastig beheersbaar door de verspreide ligging en staan ze samenwerking tussen de verschillende disciplines in de weg door ruimtegebrek.
Ongeveer vijftien jaar geleden is de UvA begonnen met de ontwikkeling van vier open stadscampussen op vier verschillende locaties:
De UvA heeft om verschillende redenen gekozen voor het campusmodel. De ervaringen met het concentreren van onderwijs op campussen zijn wereldwijd zeer positief; het succes van het Science Park van de UvA onderschrijft dat. De UvA wil via de vier nieuwe open stadscampussen:
Door clustering van onderwijs en onderzoek vervagen de grenzen tussen de faculteiten, tussen de universiteit en andere organisaties én tussen de universiteit en de samenleving. Er wordt een campus gerealiseerd waar op verschillende vlakken samengewerkt wordt en waar innovatief onderwijs en grensverleggend onderzoek plaatsvindt. Een plek waar maatschappelijke discussies gevoerd worden en waar iedereen welkom is.